یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لا تَتَّخِذُوا الْیَهُودَ وَالنَّصَارَى أَوْلِیَاءَ بَعْضُهُمْ أَوْلِیَاءُ بَعْضٍ وَمَنْ یَتَوَلَّهُمْ مِنْکُمْ فَإِنَّهُ مِنْهُمْ إِنَّ اللَّهَ لا یَهْدِی الْقَوْمَ الظَّالِمِینَ ﴿٥١﴾ فَتَرَى الَّذِینَ فِی قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ یُسَارِعُونَ فِیهِمْ یَقُولُونَ نَخْشَى أَنْ تُصِیبَنَا دَائِرَةٌ فَعَسَى اللَّهُ أَنْ یَأْتِیَ بِالْفَتْحِ أَوْ أَمْرٍ مِنْ عِنْدِهِ فَیُصْبِحُوا عَلَى مَا أَسَرُّوا فِی أَنْفُسِهِمْ نَادِمِینَ ﴿٥٢﴾ وَیَقُولُ الَّذِینَ آمَنُوا أَهَؤُلاءِ الَّذِینَ أَقْسَمُوا بِاللَّهِ جَهْدَ أَیْمَانِهِمْ إِنَّهُمْ لَمَعَکُمْ حَبِطَتْ أَعْمَالُهُمْ فَأَصْبَحُوا خَاسِرِینَ ﴿٥٣﴾

آیـه ۵۱ـ شان نزول : در مورد نزول این آیه و دو آیه بعد نقل کرده اند که : بعداز جنگ بدر، عباده بن صامت خزرجى خدمت پیامبر رسید و گفت : من هم پیمانانى از یهود دارم که از نظر عدد زیاد و از نـظـر قـدرت نـیـرومـنـدنـد، اکـنون که آنها مارا تهدید به جنگ مى کنند و حساب مسلمانان از غـیرمسلمانان جدا شده است من ازدوستى و هم پیمانى با آنان برائت مى جویم ، هم پیمان من تنها خدا و پیامبر اوست.

عبداللّه بن ابى گفت : ولى من از هم پیمانى با یهود برائت نمى جویم ، زیرا از حوادث مشکل مى ترسم و به آنها نیازمندم.

پـیامبر(ص) به او فرمود: آنچه در مورد دوستى با یهود بر عباده مى ترسیدیم ، برتو نیز مى ترسم (و خـطـر این دوستى و هم پیمانى براى تو از او بیشتر است) عبداللّه گفت : چون چنین است من هم مـى پـذیـرم و با آنها قطع رابطه مى کنم ، آیه نازل شد ومسلمانان را از هم پیمانى با یهود و نصارى برحذر داشت.

تـفسیر: قرآن ، مسلمانان را از همکارى با یهود و نصارى بشدت برحذرمى دارد، نخست مى گوید: ((اى کـسـانى که ایمان آورده اید، یهود و نصارى را تکیه گاه و هم پیمان خود قرار ندهید)) (ی ایها الذین آمنوا لا تتخذوا الیهود والنصارى اولی).

یعنى ایمان به خدا ایجاب مى کند که به خاطر جلب منافع مادى با آنهاهمکارى نکنید.

سپس با یک جمله کوتاه ، دلیل این نهى را بیان کرده ، مى گوید: ((هر یک از آن دو طایفه ، دوست و هم پیمان هم مسلکان خود هستند)) (بعضهم اولی بعض).

یعنى ، تا زمانى که منافع خودشان و دوستانشان مطرح است ، هرگز به شمانمى پردازند.

روى این جهت ، ((هر کس از شما طرح دوستى و پیمان با آنها بریزد، از نظرتقسیم بندى اجتماعى و مذهبى جز آنها محسوب خواهد شد)) (ومن یتولهم منکم فانه منهم) و شک نیست که ((خداوند چـنـیـن افـراد سـتـمـگـرى را کـه بـه خود و برادران و خواهران مسلمان خود خیانت کرده و بر دشمنانشان تکیه مى کنند، هدایت نخواهد کرد)) (ان اللّه لا یهدى القوم الظالمین).

(آیـه ۵۲)ـ در ایـن آیه اشاره به عذرتراشیهایى مى کند که افراد بیمارگونه براى توجیه ارتباطهاى نـامـشروع خود با بیگانگان ، انتخاب مى کنند، و مى گوید: ((آنهایى که در دلهایشان بیمارى است ، اصرار دارند که آنان را تکیه گاه و هم پیمان خودانتخاب کنند، و عذرشان این است که مى گویند: ما مى ترسیم قدرت به دست آنهابیفتد و گرفتار شویم)) (فترى الذین فى قلوبهم مرض یسارعون فیهم یقولون نخشى ان تصیبنا دائره).

قـرآن در پـاسـخ آنـهـا مى گوید: همانطور که آنها احتمال مى دهند روزى قدرت به دست یهود و نصارى بیفتد، این احتمال را نیز باید بدهند که ((ممکن است سرانجام ، خداوند مسلمانان را پیروز کـنـد و قـدرت بـه دسـت آنـهـا بیفتد و این منافقان ،از آنچه در دل خود پنهان ساختند، پشیمان گردند)) (فعسى اللّه ان یاتى بالفتح او امرمن عنده فیصبحوا على م اسروا فى انفسهم نادمین).

(آیه ۵۳)ـ در این آیه به سرانجام کار منافقان اشاره کرده مى گوید: در آن هنگام که فتح و پیروزى نـصیب مسلمانان راستین شود، و کار منافقان برملا گردد((مؤمنان از روى تعجب مى گویند آیا ایـن افراد منافق ، همانها هستند که این همه ادعاداشتند و با نهایت تاکید قسم یاد مى کردند که با مـا هستند، چرا سرانجام کارشان به اینجا رسید)) (ویقول الذین آمنوا اهؤلا الذین اقسموا باللّه جهد ایمانهم انهم لمعکم).

و بـه خـاطـر هـمـین نفاق ، ((همه اعمال نیک آنها بر باد رفت (زیرا از نیت پاک وخالص سرچشمه نـگـرفـتـه بـود، و) به همین دلیل زیانکار شدند)) هم در این جهان وهم در جهان دیگر (حبطت اعمالهم فاصبحوا خاسرین).

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: